Megan Collins Sullivan/NPR
Megan Collins Sullivan/NPR
Het komt niet vaak voor dat hele secties van boekwinkels of bibliotheken gewijd zijn aan dansboeken. Maar dat betekent niet dat er een gebrek is aan goede boeken over dit onderwerp – vooral dit jaar.
2022 was een bijzonder succesvol jaar voor boeken over ballet, met een aantal belangrijke memoires, biografieën en fictiedebuten. Dus we gaan een paar minuten de tijd nemen om er enkele uit te lichten. Onze selectie van titels werpt niet alleen licht op enkele van de meest iconische figuren van de vorm, maar ook op de huidige stand van de balletcultuur – en de richting die het in het jaar en de komende jaren opgaat.
de wind achter me
Toen alle ogen op Misty Copeland waren gericht voordat ze werd gepromoveerd tot hoofddanseres bij het American Ballet Theatre – waarmee ze de eerste zwarte vrouw was die de hoogste rang in het iconische gezelschap behaalde – zag het publiek een inspirerende vrouw, een mooie danseres en een keerpunt. Een evenement voor een overwegend blanke kunstvorm. Wat ze echter niet zagen, waren de persoonlijke worstelingen van Copeland met het bedriegersyndroom, geïnternaliseerd trauma en het nog steeds heersende systemische racisme in de balletwereld.
In haar nieuwste boek vertelt Copeland (mede geschreven met Suzanne Fales-Hill) openhartig over deze ervaring met dezelfde gratie en kracht die haar dans doordrenkt, terwijl ze tegelijkertijd een eerbetoon brengt aan haar mentor, Raven Wilkinson, en de vele andere zwarte ballerina’s die dienden als basis voor de opkomst van Copeland. Deels memoires, deels eerbetoon aan wijlen Wilkinson, die tijdens de burgerrechtenbeweging met het Ballet Russe de Monte-Carlo door het land toerde. de wind achter me Traceert de relatie van Copeland met zijn mentor, trekt parallellen tussen hun danspaden en besluit met een oproep tot actie. Via Wilkinson vervult Copeland haar diepgewortelde doel om een rolmodel te zijn voor andere balletdansers van kleur, en haar woorden vertellen de lezer precies wat er nodig is om de vorm te blijven bevorderen en een mooie toekomst voor deze jonge artiesten te verzekeren.
Ze gaan van je houden
In deze roman van Meg Haury droomt Carlyle Martin, geboren als moeder van een ballerina en vader van balletdanseres, ervan om te dansen bij het New York City Ballet. Nadat haar ouders uit elkaar zijn gegaan, wordt het huis in New York dat haar vader deelt met haar partner, James, een wonderland – en ergens wil ze erbij horen, maar voelt ze zich niet helemaal thuis. Nadat haar bovengemiddelde lengte haar hoop op balletsterren doet ontsporen en verraad haar scheidt van haar vader en James, baant Carlisle haar eigen weg, verhuist naar Los Angeles en begint een carrière als choreograaf. Als ze het nieuws krijgt dat haar vader op sterven ligt, moet ze nadenken over haar verleden, terwijl ze zich voorbereidt op de grootste opdracht uit haar carrière.
Ze gaan van je houden Schommelend tussen hedendaagse overpeinzingen en reflexbacks van Carlyle’s leven als tiener en tiener, komt het uiteindelijk naar voren als een mooi en herkenbaar portret van een vrouw, haar spijt en successen. Terwijl Howry onwankelbaar en openhartig de complexiteit van relaties en de onvermijdelijke groeipijnen die het leven met zich meebrengt, onderzoekt, put ze ook uit haar eigen geschiedenis als balletdanseres om een eerlijk beeld te geven van de danswereld, de realiteit en obstakels van werkende kunstenaars. Vrouwelijke choreografen die waarheden uit de echte wereld onthullen in een fictieve setting.
La Nizjinska
De meeste balletdansers kennen Vaslav Nijinsky, een beroemde 20e-eeuwse danser en choreograaf die alom werd bewonderd om zijn virtuositeit en die furore maakte met zijn originele werken. Weinigen kennen haar zus Bronislava Nijinsky echter heel goed, hoewel, zoals auteur en danshistoricus Lynn Garafola betoogt, haar vele bijdragen ruimschoots opwogen tegen Nijinsky’s relatief korte uitstapje naar de schijnwerpers.
La Nizjinska is de eerste biografie geschreven over de vrouwelijke choreograaf die bijna 80 originele balletten creëerde en een gids was voor de ontwikkeling van het 20e-eeuwse modernisme. Het boek is gebaseerd op interviews, archiefrecensies, reflecties van dansers die met Nijinsky werkten en de brieven en dagboeken van de choreograaf om een beeld te schetsen van de productieve danser. Nijinsky verdient het bijna 500 pagina’s tellende opus volledig, dat, gezien de huidige beweging om vrouwelijke choreografen te promoten en te ondersteunen, precies op het juiste moment komt.
drie muzen
De eerste roman van auteur Martha Ann Toll gebruikt de balletwereld van na de Tweede Wereldoorlog als achtergrond om een intiem portret van romantiek en liefdesverdriet te creëren. drie muzen Volgt prima ballerina Katya Simanova, die verwikkeld is in een beledigende maar creatieve relatie met choreograaf Boris Yanakov terwijl ze de jonge psychiater en Holocaustoverlevende John Curtin ontmoet en verliefd wordt.
Tolle’s roman is niet alleen opmerkelijk vanwege zijn aangrijpende proza, slimme voorafschaduwing en diep ontroerende einde, het geeft ook commentaar op veel harde waarheden in de balletwereld, waarbij de realiteit wordt erkend zonder deze te verheerlijken. De auteur, een freelance boekcriticus die recensies schreef voor NPR, gebruikt niet alleen een real-life versie van de danswereld uit de jaren 50 als decor, maar gebruikt choreografie als een belangrijk element van het verhaal met de dansen die ze maakt. Zijn personages weerspiegelen perfect hun innerlijke leven.
serenade
In de balletwereld wordt George Balanchine, mede-oprichter van het New York City Ballet, verheven tot bijna bovenmenselijke status. Zijn kenmerkende moderne, no-nonsense benadering van dans wordt nog steeds alom bewonderd, zijn choreografie is uitgevoerd door enkele van de meest succesvolle dansers en gezelschappen, en woorden als “legende”, “icoon” en “baanbrekend” worden vaak gebruikt om hem. Horen over Balanchine van iemand die hem echt kende en voor hem danste – zoals auteur Tony Bentley – is een verademing die de man achter het verhaal onthult.
Bentley serenade Gebaseerd op een minuut-tot-minuut herinnering aan Balanchines gelijknamige meesterwerk uit 1934, afgewisseld met de eigen herinneringen van de auteur aan de choreograaf, verhalen uit zijn verleden en onderwerpen als de ontwikkeling van de spitzen, het leven. Werk van componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski en choreografie van Marius Petipa. Bentley’s woorden schitteren niet alleen op Balanchine, ze onthullen ook een leven vol toewijding, liefde en de eindeloze fascinatie die gepaard gaat met een balletcarrière.
Sophie Brace is een dansschrijver en voormalig danseres die in Utah woont. Ze heeft een masterdiploma in kunstjournalistiek van de Universiteit van Zuid-Californië en schrijft ervoor Dansmagazine, Fjord Review, Pointe enzovoort.