Bel voor ondersteuning Trans Lifeline op 877-565-8860 of The Trevor Project op 866-488-7386; of stuur een sms naar 678-678.
Josie had het inpakken lang genoeg uitgesteld. De tweedeklasser in St. Augustine, Florida, zat op haar bed terwijl haar moeder, Sara, kleren uit haar kast trok.
Er zaten veel dierbare herinneringen aan, zoals de rode jurk die Josie droeg tijdens het winterse thuiskomstfeest en de roze tuniek die ze droeg tijdens het zwembadfeestje van een vriend. Goede momenten als deze worden de laatste tijd niet gevoeld. Josie, die transgender is, voelt zich niet meer welkom in Florida.
Haar familie vroeg om alleen bij hun voornaam te worden geïdentificeerd, uit angst voor vergelding in een staat waar de Republikeinse regering Ron DeSantis en andere functionarissen gezondheids- en onderwijsbeleid hebben voorgesteld, gepolitiseerd en aangenomen dat zelfexpressie, toegang tot bepaalde schoolactiviteiten beperkt, en accommodatie voor trans personen.
De ACLU volgt rekeningen die het “een aanval op LGBTQ-rechten, met name transgenderjongeren” noemt. De staatswet heeft sommige inwoners, zoals Josie, gedwongen om opnieuw na te denken over waar ze naar huis willen bellen.
Josie verhuisde meer dan duizend mijl van St. Augustine – en haar ouders – om een nieuw leven te beginnen in Rhode Island en bij haar oom en tante te blijven, die buiten Providence wonen.
Josie’s moeder bereidde haar voor op de verhuizing, pakte outfits en vroeg: “Moet ik blijven of moet ik gaan?”
Formele kleding kan worden achtergelaten. Vesten en overalls gingen in de koffer. Op een gegeven moment kroop de gezinshond Rizzy langs de bagage om lekker naast Josie te kruipen.
“Ze voelt aan wanneer ik verdrietig ben en ze komt gewoon langs”, zei de 16-jarige Josie.
Verhuizen naar Rhode Island was al een tijdje plan B, maar Josie zei dat ze nooit had gedacht dat het zou gebeuren. Er is veel veranderd in het afgelopen jaar.
Florida is een van de meer dan een dozijn staten die een verbod hebben uitgevaardigd op genderbevestigende medische behandelingen voor minderjarigen, zoals puberteitblokkers, hormoontherapie en sommige operaties.
De medische raden van Florida begonnen afgelopen zomer met het bespreken van deze verboden. Maandenlang was Josie doodsbang dat ze de toegang zou verliezen tot de hormonen die ze gebruikte om haar lichaam te helpen zich aan te passen aan haar identiteit.
Bestuursleden voerden aan dat genderbevestigende behandelingen “experimenteel” waren en verbood in maart artsen om ze voor te schrijven aan minderjarigen. Ze lieten kinderen die al in de opvang waren gekomen door blijven gaan. Maar Josie geloofde niet dat haar toegang zou blijven bestaan.
Dit voorjaar overwegen wetgevers om alle transjongeren te dwingen de behandeling vóór 31 december stop te zetten, als onderdeel van een wetsvoorstel om de beperkingen op transgenderzorg te versterken.
“Ik dacht dat ze zouden beseffen wat ze verkeerd hadden gedaan en sommige dingen ongedaan zouden maken,” zei Josey. “Maar ze gingen gewoon door. Het werd gewoon te echt, te snel.
Wetgevers verwijderden die voorziening uiteindelijk net voordat de sessie deze maand eindigde, waardoor jonge mensen zoals Josie in behandeling konden blijven.
Maar ze had al de beslissing genomen om uit de staat te verhuizen. School is soms een uitdaging geweest sinds Josie in de achtste klas uit de kast kwam als transgender. Sommige jeugdvrienden wezen haar af.
Josie wilde in het meisjestennisteam spelen, maar de wet van Florida verbiedt transmeisjes en -vrouwen om deel te nemen aan schoolteams die zijn ontworpen voor vrouwelijke atleten.
Ze zei dat het leven in Florida ook bijzonder pijnlijk is nadat de staat de Parental Rights in Education Act heeft aangenomen, die “discussies over seksuele geaardheid of genderidentiteit in bepaalde klassen in de klas verbiedt”. Critici noemen het de “Don’t Say Gay”-wet en zeggen dat het een huiveringwekkend effect heeft gehad op sommige leraren. Het viel Josie op dat de school stickers had verwijderd waarop stond dat de gebieden “veilige ruimtes” waren voor LHBTQ+’ers.
“Wat gewoon belachelijk is, alsof je wilt dat je studenten zich op hun gemak en veilig voelen”, zei ze.
De nieuwe wetten en anti-transretoriek kwetsen kinderen in Florida, zei Jennifer Evans, een klinisch psycholoog aan de Universiteit van Florida in Gainesville’s Youth Gender Program.
“Ik zie meer angst, meer depressie,” zei Evans. “De dingen die ik patiënten hoor zeggen zijn: ‘De overheid wil niet dat ik besta.’ Ze voelen zich niet veilig.”
Staten dwingen maatregelen af voor allerlei gendergerelateerde kwesties – niet alleen gezondheidszorg, maar ook wat scholen kunnen onderwijzen of welke toiletten mensen kunnen gebruiken.
Rekeningen hoeven niet te worden aangenomen om schade aan te richten, zei Evans, wat vreemd is.
“Het is veel om te voelen dat genoeg mensen in dit land het niet eens zijn met je bestaan - dat het hen niet echt raakt – dat mensen willen voorkomen dat andere mensen een vol, bevredigend leven leiden”, zei ze. “Het is triest om te zien.”
Vier gezinnen die zorg zochten in de kliniek van Evans, hebben Florida al verlaten, zei ze, terwijl nog eens tien van plan zijn om dit jaar te verhuizen. Sommige oudere tieners die ze behandelt, willen ook uit de kast komen als ze 18 worden.
Maar verhuizen is voor veel gezinnen niet eenvoudig.
“Alleen financieel is het moeilijk om te ontwortelen wat we hebben gecreëerd”, zegt Josie’s vader, Eric.
Ze zijn al heel lang eigenaar van hun huis in St. Augustine. Eric is onlangs begonnen met een nieuwe baan. Josie’s moeder, Sarah, werkt op een privéschool die een voordeel biedt waarmee Josie en haar oudere zus korting krijgen op collegegeld aan sommige hogescholen in het land.
Dus besloten haar ouders dat Josie, in ieder geval voorlopig, bij haar oom en tante zou wonen en dat ze zouden blijven.
De keuze was verwoestend.
“Het was gewoon doodsangst in mijn hart, alsof je die koude stroom in mijn borst kon voelen die gewoon door mijn hele lichaam gaat,” zei Sarah. “Josie maakt deel uit van alles wat ik doe.”
Josie zal haar tweede jaar in Rhode Island afmaken voordat ze terugkeert naar St. Augustine voor de zomervakantie. Haar familie ziet het als een repetitie voor wat jaren van scheiding zou kunnen worden.
Op een avond voordat Josie vertrok, nodigde ze vrienden uit voor een afscheidsfeestje. De tieners speelden een dansvideogame, lachend terwijl ze een hiphoproutine uitvoerden.
Sarah haalde een cake uit het Zwarte Woud tevoorschijn. “We love you Josie” was versierd met glazuur langs de schaal, omlijst door twee harten.
Het was een eenvoudig maar krachtig signaal van het ondersteuningssysteem waarop Josie in Florida vertrouwde. Een paar dagen later vlogen zij en haar moeder naar het noorden om Josie te huisvesten. Haar dochter achterlaten in Rhode Island was ‘pijn’, zei Sarah.
“Ik was een puinhoop,” zei ze. “Ik heb de hele weg naar het vliegveld gehuild. Ik had gewoon het gevoel dat ik de verkeerde weg opging.
Sarah moet zich nog steeds aanpassen aan het leven zonder Josie thuis, maar ze praten elke dag. En Josie begint te wennen aan haar nieuwe omgeving. Haar oom en tante zijn geweldig, zei ze, en ze maakt vrienden op school.
Haar nieuwe school is iets kleiner dan haar oude en bevindt zich in een gemeenschap die liberaler aanvoelt, zei de familie. Josie zei dat ze graag Pride-vlaggen in de gangen ziet en van plan is om lid te worden van de Gender and Sexuality Alliance Club. Alles voelt als een “bombardement van steun”.
“Het was net zo’n schok voor mij – geen slechte schok, maar gewoon geschokt dat scholen zo kunnen zijn,” zei Josey. “Florida kiest er alleen voor om dat niet te doen.”
Het kantoor van DeSantis reageerde niet op verschillende verzoeken om commentaar om de zorgen van families zoals dat van Josie weg te nemen.
Sinds Josie in april naar Rhode Island verhuisde, heeft DeSantis vier wetsvoorstellen ondertekend die de gezondheidszorg en genderexpressie voor transgenders zouden beperken.
Josie’s ouders zeiden dat ze zullen blijven pronken met hun trots in de voortuin en pleiten voor gelijkheid terwijl ze weg is.
Josie zei dat ze dacht aan de transkinderen die niet weg kunnen en drong er bij hen op aan de hoop niet te verliezen. Maar nu moet ze verder.
Dit artikel is afkomstig van een samenwerking met WUSF, NPRen KFF Gezondheidsnieuws.
KFF Health News is een nationale redactiekamer die diepgaande journalistiek over gezondheidskwesties produceert en is een van de kernprogramma’s van KFF – een onafhankelijke bron van onderzoek naar gezondheidsbeleid, opiniepeilingen en journalistiek. Meer informatie over KFF.
GEBRUIK ONZE INHOUD
Dit verhaal mag gratis heruitgegeven worden (details).