Auteur Jerry Kraft schreef nieuwe baby die in sommige schooldistricten voor uitdagingen staat.
Kaz Fantone/NPR
Onderschrift verbergen
Onderschrift wisselen
Kaz Fantone/NPR
Auteur Jerry Kraft schreef nieuwe baby die in sommige schooldistricten voor uitdagingen staat.
Kaz Fantone/NPR
Dit essay van Jerry Craft maakt deel uit van een serie Sollicitatiegesprekken Met auteurs – en geschriften – die hun boeken in de VS uitgedaagd en verboden vinden
Als u een ouder of verzorger bent en uw kind leest een boek en identificeert zich met de tegenstander (je weet wel, de slechterik), dan Jij Je deed je werk als ouder niet. zei ik daar. Het was oorspronkelijk mijn grote finale. Maar ik besloot in plaats daarvan hier te beginnen. En dit is waarom: als je denkt aan de boeken die de afgelopen jaren zijn verboden, gaan de meeste over mensen van kleur of de LGBTQ+-gemeenschap. En in veel van deze verhalen, evenals in mijn boeken nieuwe baby en Een klasse-actDe hoofdrolspelers zijn het doelwit van pesten.
Maar wat de protestantse ouders en politici van tegenwoordig lijken te vergeten, is dat de meeste kinderen aardig en medelevend zijn. De meeste kinderen zijn beneden. De meeste kinderen juichen toe dat hun helden slagen, ongeacht wie ze zijn. Het zijn wij volwassenen die ze in kleinere versies van onszelf veranderen – mensen die neerkijken op iedereen die niet is zoals wij. Het zijn volwassenen die zeggen dat boeken zoals die van mij bedoeld zijn om blanke kinderen te schande te maken. Maar niets is minder waar.
Denk aan de vele klassieke films die we in onze jeugd hebben gezien, b.v Avatar, Shreken ET. Wat deze films gemeen hebben, is dat de mensen voor het grootste deel de slechteriken zijn. We zijn allemaal fan geweest van grote blauwe aliens, hele grote groene trollen en een paar aliens – personages die ons in het echte leven doodsbang zouden maken. Maar er is geen protest van ouders die beweren dat deze films ervoor zorgen dat hun kinderen zich schuldig voelen omdat ze mens zijn.
In de duizenden e-mails en brieven die ik heb ontvangen sinds ik mijn eerste boek in 1997 publiceerde. meerdere keren Ik hoorde ooit van een kind dat zei dat ze zich ziek voelden na het lezen van een van mijn boeken. Ze kijken op naar de helden nieuwe baby zoals Jordan en Drew (beide Afro-Amerikaans) en Liam (blank) als kinderen met wie ze graag omgingen. Dit zijn de personages die ze verkleden als voor Halloween of op school voor “verkleed je als je favoriete boekkarakterdag”. Het zijn karakters die hun lezers inspireren om beter en vriendelijker te zijn. karakters die leraren en bibliothecarissen hebben geïnspireerd om hun interacties met studenten van kleur te heroverwegen om relaties te verbeteren.
Sterker nog, net vandaag ontving ik een e-mail van een 13-jarig meisje dat zich identificeert als een blanke man met autisme en andere handicaps (haar woorden, niet de mijne). Hij nam de tijd om me te schrijven omdat hij me wilde vertellen dat hij verbonden was met helden nieuwe baby Omdat: “Ik weet hoe het is om anders te zijn op school, en het boek heeft me geholpen.” Ouders en politici die strijden om boeken zoals die van mij te verbieden, realiseren zich nooit dat onze boeken kinderen helpen die zich vreemden voelen om te zien dat ze niet alleen zijn. Ze zullen nooit de humor of de liefde zien die we in onze pagina’s stoppen.
In plaats daarvan verzinnen ze dingen die nooit echt gebeuren in sommige van de boeken die ze zo hard proberen te verbieden. Ze strooien met termen als marxisme, ook al kun je niet zeggen of het gebaseerd is op de geschriften van Carl of Groucho. En ik betwijfel oprecht of iemand die een boek uit de middenklasse bekritiseert omdat het kritische racetheorie (CRT) onderwijst, weet wat het is. Ik weet dat ik helemaal niets van CRT afwist toen ik ervan werd beschuldigd het in mijn boek te onderwijzen. Maar het is dezelfde woedende menigte-mentaliteit die meer auteurs zal creëren die de behoefte voelen om hun eigen verhalen te schrijven, om er uiteindelijk toe te leiden dat hun boeken worden verbannen.
Ondertussen, toen ik een kind was, kan ik me geen volwassenen herinneren die me ‘beschermden’ tegen het feit dat alle personages die op mij leken niets anders deden dan lijden. De meeste zwarte verhalen gingen over de strijd voor burgerrechten, of het leven van bendes, of politiegeweld. of verslaafd zijn. Maar ik garandeer je dat wanneer mijn volgende boek, schoolreisje April onthult dat er mensen zullen zijn die het boek niet met studenten willen delen omdat ze “niet kunnen omgaan” met gekleurde kinderen die een week in Parijs doorbrengen. Wat eigenlijk veel realistischer is dan het kind denkt dat hij een tovenaar kan zijn! Of een coole vampier. Of eigenhandig een kwaadaardig regime omverwerpen in onze onvermijdelijke dystopische samenleving.
In nieuwe babyJordan zegt tegen haar lerares Miss Rowley: “Dus het is oké dat dit mij allemaal is overkomen. Het is gewoon niet oké om erover te praten.” En dat vat ongeveer samen wat er aan de hand is met het verbieden van het boek. nieuwe baby is enkel en alleen Een boek dat de Newbery Medal, de Coretta Scott King Author Award en de Kirkus Prize won; Ik heb echter tien keer meer pers gekregen voor het verbieden van mijn boeken dan voor alles wat andere auteurs niet hebben gedaan.
Dus als uw kinderen een boek willen lezen over een ander type kind dan het hunne, laat ze dat dan alstublieft doen. Als het kind besluit dat hij degene is die zich niet in het boek kan vinden, stopt hij met lezen. Geloof me. Kinderen juichen de helden toe, ze identificeren zich niet met de slechteriken. En tot slot (hier is mijn nieuwe grote finale) als uw kinderen de blauwe of groene karakters kunnen identificeren, kunnen ze zeker de zwarte of bruine karakters identificeren.
Jerry Craft is auteur en illustrator De nieuwe jongen, de klasact en de toekomst Schoolreisje. Je kunt het hier vinden.