Geit en Soda: NPR

In het Daniile-kamp aan de rand van Mogadishu, Somalië, zitten honderden mensen die de door droogte geteisterde gebieden van Somalië zijn ontvlucht, nu opeengepakt in een stoffig gebied. Ze bouwden geïmproviseerde onderkomens met dekzeilen bedekt met stokken, jutezakken en stukjes plastic. De grond is droog en stoffig. Stofstrepen stijgen op rond elke voet.

Khadijo Nur Ali arriveerde twee maanden geleden in het Daniile-kamp met 7 kinderen. Khadijo zegt dat ze moesten komen nadat de oogst in haar dorp in de regio Lower Shabelle voor het vierde seizoen op rij mislukte.

“We zijn weggelopen voor een droogte”, zegt hij. “We hadden niets te eten, we zijn van huis weggelopen.”

Khadjo is een alleenstaande moeder. Hij heeft vijf kinderen uit zijn eerste huwelijk, een 4-jarige uit zijn tweede en een zwak 8-jarig familielid wiens ouders een paar jaar geleden zijn overleden.

Hij werkte als landarbeider in zijn dorp en zorgde voor de gewassen. Maar zonder regen geen werk.

“De eigenaar van de boerderij zag het leven dat we leidden”, zei Khadijo, die met haar kinderen voor het asiel zat. Hij betaalde de bus om ons hier te krijgen.

Daniyle is een van de honderden ontheemdenkampen die dit jaar rond de Somalische hoofdstad en andere steden zijn ontstaan. Volgens vrijwilligers die hebben geholpen met het bouwen van toiletten en waterkranen in het kamp, ​​wonen er nu alleen al in Daniil meer dan 300 gezinnen en komen er wekelijks 20 tot 30 gezinnen aan. De Verenigde Naties schatten nu dat meer dan 1,7 miljoen Somaliërs – in een land met meer dan 16 miljoen inwoners – dit jaar uit hun huizen zijn verdreven door een voedselcrisis en gevechten waarbij de militante islamistische groepering al-Shabaab betrokken was.

Khadijo zegt dat ze naar Mogadishu kwam omdat ze hoorde dat internationale hulporganisaties voedsel verstrekten aan kampbewoners. Maar toen hij aankwam, ontdekte hij dat het niet gebeurde.

“We zijn hier nu twee maanden en we hebben geen hulp gekregen behalve toiletten en waterkranen”, zegt hij. Het hoofd van het kamp bevestigt dat er in Daniil geen voedsel wordt uitgedeeld, hoewel er wel voedselhulp wordt verstrekt in de ontheemdenkampen die jaren geleden zijn opgericht door Somaliërs die op de vlucht waren voor eerdere rampen.

Khadjo voedt haar kinderen met klusjes, zegt ze, meestal door linnen te wassen voor gezinnen in Mogadishu. Maar hij zegt dat hij niet altijd werk kan vinden.

“We leven in zeer moeilijke omstandigheden”, zegt hij. “Als ik een baan krijg, koop en kook ik eten, als niets werkt, zeg ik tegen de kinderen dat ze naar bed moeten gaan, hongerig naar bed moeten gaan.”

De 8-jarige wees Dahiro lijkt het meest te lijden onder voedselgebrek. Zijn armen zijn mager en hangen slap langs zijn lichaam. Haar haar kreeg een roodachtige kleur, een klassiek teken van ondervoeding.

Volgens een consortium van hulporganisaties, waaronder het Wereldvoedselprogramma van de VN, ervaren 5,6 miljoen Somaliërs al “een hoge mate van acute voedselonzekerheid”.

Terwijl de ergste droogte de Hoorn van Afrika blijft treffen, voorspelt het consortium dat meer dan de helft van het land, zo’n 8 miljoen Somaliërs, tegen april 2023 met hongersnood te maken kunnen krijgen. Vooral het aantal mensen dat lijdt onder catastrofale voedseltekorten loopt gevaar. Hongersnood kan oplopen tot meer dan 700.000.

En de voedselcrisis eist nu al levens. Artsen zeggen dat ze kinderen behandelen die al sterven aan ondervoeding.

Droogte is slechts een deel van het probleem

In het regionale ziekenhuis in de zuidwestelijke stad Baidoa zegt dr. Mohamed Ibrahim, werkzaam op de afdeling pediatrische ondervoeding, dat de voedselcrisis in Somalië meer is dan alleen een mislukte oogst.

“Voedselprijzen waren eerder dit jaar erg hoog”, zegt hij. Voor de oorlog in Oekraïne ontving Somalië 90% van zijn tarwe uit Rusland en Oekraïne. De dokter zegt dat de prijs van graan iets is gedaald, maar nog steeds hoog. Hij voegt eraan toe dat de prijs van water ook sterk is gestegen, wat bijdraagt ​​aan de financiële lasten voor gezinnen. Dr. Ibrahim bekijkt de kaart van een kind op de intensive care-afdeling en zegt dat ondervoeding – zelfs kinderen die op de rand van de hongerdood staan ​​- met succes kan worden behandeld voordat de ouders hen om hulp vragen. De jongen voor hem is 2 jaar oud en weegt slechts 12 pond.

“Hij zou de helft van zijn gewicht moeten zijn”, zegt de dokter.

De moeder van de jongen, Souda Mustafi, is 21 jaar oud. Terwijl ze voor haar zoon zorgt in het ziekenhuis, neemt een buurvrouw haar 6 maanden oude dochter mee om borstvoeding te geven. Volgens haar heeft haar man haar verlaten en heeft ze het overleefd dankzij haar broer, die dagelijks werk verricht op de Baidoa-markt.

“Als hij geld krijgt, deelt hij het met ons”, zegt hij.

Pogingen om internationale hulp naar Baidoa en vele delen van Somalië te krijgen, werden gehinderd door Al Shabaab, dat een groot deel van het landelijke zuiden van het land controleert. De gewapende groep controleert alle wegen die leiden naar Baidoa, waar honderdduizenden Somaliërs zijn aangekomen om voedselhulp te zoeken. Al-Shabaab-leiders hebben internationale hulporganisaties verboden op hun grondgebied te opereren en zeggen dat de groep zelf hulp zal bieden. En omdat al-Shabaab in oorlog is met de regering, kunnen Somalische functionarissen geen hulp bieden. Militanten vallen hulpkonvooien aan, waardoor humanitaire groepen gedwongen worden bijna alle voorraden naar door droogte geteisterde gebieden te verplaatsen.

Lokale winkeliers in Baidoa zeggen dat al-Shabaab ook de voedselprijzen verhoogt vanwege wat zij “blokkades” op lokale wegen noemen. Voedsel kan vanuit Mogadishu alleen geleverd worden door speciale tussenpersonen. Handelaren in Baidoa, die vroeger rijst, olie en andere goederen naar verkopers bij marktkraampjes in nabijgelegen dorpen stuurden, zeggen nu dat ze niet het risico kunnen lopen dat hun lading in beslag wordt genomen door gewapende opstandelingen.

Bashir Ahmed Saman, 23, runt een winkel voor droge goederen in Baidoa. Hij zei dat wegen in de stad zijn geblokkeerd sinds hij de winkel twee jaar geleden opende. “Ik kan niet alles kopen wat ik wil in Mogadishu”, zegt hij. “Ik kan alleen bij de grotere groothandels bestellen. Ook kan ik door de blokkade geen spullen verhuizen naar een ander dorp. Het raakt me.”

De “lock-in” schaadt zijn winst en verhoogt ook zijn prijzen. “Ik wijt deze situatie aan het ontbreken van een sterke regering”, zegt hij. Ook klimaatverandering. Maar eigenlijk hebben we geen leiders die de problemen van dit land kunnen oplossen.

Deze kampbewoner ziet maar één uitweg

In een van de ontheemdenkampen in Baidoa zegt de 32-jarige Farhiya Abdi Hussain dat de voedselsituatie nijpend is. Bewoners hebben geen geld, zegt hij, en de hulp van internationale hulpgroepen is vooral gericht op het verstrekken van toiletten, water en vervoer.

“De meeste mensen overleven door te bedelen”, zegt Farhia over de kampbewoners. Hij zei dat sommige mensen medicijnen krijgen van de humanitaire gezondheidskliniek en die vervolgens in de stad verkopen om voedsel te kopen.

Farhiya ontvluchtte zijn door al-Shabaab gecontroleerde dorp nadat zijn oogst mislukte en de meeste van zijn geiten stierven.

“Ik kan niet terug naar waar ik vandaan kwam, want het gebied wordt gecontroleerd door al-Shabaab”, zegt hij. Al-Shabaab staat niet toe dat mensen vrij vertrekken, dus ontsnapte hij midden in de nacht. “Als je die plek eenmaal verlaat, kun je daar niet meer terug. Zelfs als je alles daar achterlaat.”

Hij zegt er weinig vertrouwen in te hebben dat de regering of internationale hulporganisaties de voedselcrisis in zijn land kunnen oplossen. Een ding dat een verschil zou kunnen maken, zei hij, zou regen zijn.

“Ik bid tot God om regen te brengen, zodat degenen die terugkeren naar hun dorpen kunnen gaan en hun eigen gewassen kunnen bereiden”, zegt hij. “Maar voor mensen zoals ik die niet naar huis kunnen, hoop ik dat ze in een stedelijke stad kunnen wonen. Ze kunnen iets krijgen om van te leven. Ik hoop dat de regen komt en de mensen stabiel zijn.”