Een ijsbeer loopt op 23 augustus 2010 langs de oevers van Hudson Bay bij Churchill, Manitoba. IJsberen in de westelijke Hudsonbaai van Canada – de zuidelijke rand van het noordpoolgebied – blijven in grote aantallen sterven, zo blijkt uit een nieuwe studie van de regering. Vrijgegeven donderdag gevonden.
Sean Kilpatrick/The Canadian Press via AP, bestand
Onderschrift verbergen
Onderschrift wisselen
Sean Kilpatrick/The Canadian Press via AP, bestand
Een ijsbeer loopt op 23 augustus 2010 langs de oevers van Hudson Bay bij Churchill, Manitoba. IJsberen in de westelijke Hudsonbaai van Canada – de zuidelijke rand van het noordpoolgebied – blijven in grote aantallen sterven, zo blijkt uit een nieuwe studie van de regering. Vrijgegeven donderdag gevonden.
Sean Kilpatrick/The Canadian Press via AP, bestand
IJsberen in de westelijke Hudsonbaai van Canada – de zuidelijke rand van het Noordpoolgebied – blijven in grote aantallen sterven, zo blijkt uit een nieuwe studie van de overheid naar terrestrische carnivoren. Het is vooral moeilijk voor vrouwtjes en berenwelpen.
Onderzoekers voerden in 2021 een luchtonderzoek uit van de westelijke Hudsonbaai – de thuisbasis van Churchill, een stad die de “ijsbeerhoofdstad van de wereld” wordt genoemd – en ontdekten dat er 618 beren waren, vergeleken met 842 in 2016, toen ze voor het laatst werden onderzocht.
“De werkelijke achteruitgang is veel groter dan ik had verwacht”, zegt Andrew DeRocher, een professor biologie aan de Universiteit van Alberta die bijna vier decennia ijsberen in Hudson Bay heeft bestudeerd. Derocher was niet betrokken bij het onderzoek.
Het aantal beren in de regio is sinds de jaren tachtig met bijna 50% afgenomen, ontdekten de auteurs. Het ijs dat nodig is om te overleven is aan het verdwijnen.
IJsberen zijn afhankelijk van Arctisch zee-ijs – bevroren oceaanwater – dat in de zomer bij hogere temperaturen krimpt en zich in de lange winter weer vormt. Ze gebruiken het om te jagen en staan in de buurt van gaten in het dikke ijs om te kijken naar zeehonden, hun favoriete voedsel, dat in de lucht opstijgt. Maar omdat het Noordpoolgebied door klimaatverandering twee keer zo snel opwarmt als de rest van de wereld, smelt het zee-ijs vroeger in het jaar en duurt het langer voordat het in de herfst bevriest.
Hierdoor hebben veel ijsberen die in het Noordpoolgebied leven minder ijs om op te leven, te jagen en te broeden.
IJsberen zijn niet de enige kritische roofdieren in het Noordpoolgebied. Jarenlang, voordat klimaatverandering mensen over de hele wereld trof, waren zij ook het meest bekende gezicht van klimaatverandering.
De concentratie van sterfgevallen onder jonge beren en vrouwtjes in het westen van Hudson Bay is alarmerend, aldus onderzoekers.
“Dit zijn de soorten beren waarvan we altijd voorspelden dat ze zouden worden beïnvloed door veranderingen in het milieu”, zegt hoofdauteur Stephen Atkinson, die al meer dan 30 jaar ijsberen bestudeert.
Jonge beren hebben energie nodig om te groeien en kunnen niet lang overleven zonder voldoende voedsel, terwijl vrouwelijke beren het moeilijk hebben omdat ze veel energie besteden aan het verzorgen en opvoeden van hun kroost.
“Het roept zeker vragen op over de aanhoudende levensvatbaarheid,” zei DeRocher. “Het is de voortplantingsmotor van de bevolking.”
Het vermogen van ijsberen om zich voort te planten in het westen van Hudson Bay zal afnemen, zei Atkinson, “omdat er simpelweg minder jonge beren zijn die overleven tot volwassenheid.”