tDe Onafhankelijkheidsverklaring beloofde “leven, vrijheid en het nastreven van geluk”. Maar als je het geluk hebt om in staten als Virginia, New Hampshire, Vermont, New Jersey, Massachusetts en een aantal andere te wonen, worden je rechten nog beter: de 18e-eeuwse grondwetten van al deze staten bevatten niet alleen een recht om geluk na te streven, maar ook om het te krijgen.
Natuurlijk betekende de laster gelukkig weinig voor de tot slaaf gemaakte mensen of de inheemse bevolking. Er waren anderen – van mensen die worstelden op de rand van het leven tot vrouwen die vastzaten in gewelddadige huwelijken – voor wie geluk op dat moment ondenkbaar was. We zijn er snel bij om deze tekortkomingen vandaag te identificeren en erop te wijzen waar de oprichters, voor al hun vooruitziende blik, blind waren. Maar terwijl velen hard hebben gewerkt om rechten breder uit te breiden en gaandeweg verwachtingen te wekken, zijn we enkele fundamentele aspecten van geluk uit het oog verloren die de oprichters duidelijk in gedachten hadden.
Bedenk eerst dat hoe bekrompen hun opvattingen ook waren, de oprichters zeker de verwachtingen van velen hebben gewekt, en dat was op zich al revolutionair. Voor de meeste mensen werd geluk niet beschouwd als iets waarop kon worden vertrouwd of waarop kon worden gecontroleerd. Waar het leven hard en onvoorspelbaar was en de wereld en haar wegen onzeker, was lijden de norm. Het beste waarop men kon hopen, was om er relatief ongeschonden doorheen te komen.
Als u vandaag het gevoel heeft dat uw recht op geluk is ontzegd, kunt u dit met een advocaat bespreken. Maar voordat u uw zaak voor de rechter brengt, is het de moeite waard om te overwegen hoe de oprichters naar geluk keken – en hoe u het het beste zelf kunt vinden. Omdat Amerikanen in veel opzichten met dit concept worstelen sinds de ondertekening van de Verklaring.
Overweeg het woord om terug te keren naar de bron geluk zelf, dat in elke Indo-Europese taal verwant is aan geluk: het Engelse geluk is bijvoorbeeld afgeleid van het Oudnoors vrolijk wat precies dat betekent – geluk. Dergelijke wijsheid werd ooit algemeen aanvaard. ‘Noem niemand gelukkig totdat hij dood is’, riep Solon uit, de grote Atheense staatsman die bekend staat als een van de wijste mannen van het oude Griekenland. Hij en anderen wisten dat de goden wispelturig waren en dat het lot van de mens zelfs voor de meest fortuinlijke mensen gevaarlijk was. Christenen van hun kant hebben traditioneel geluk gezien als een hemelse beloning voor Gods uitverkorenen, degenen die hun aardse verblijf met heiligheid en geloof hebben doorstaan. Maar wat de pelgrimstocht zelf betreft, we moeten ons geen illusies maken: de wereld was een tranendal. St. Augustinus vat het samen: „Echt geluk . . . is onbereikbaar in ons huidige leven.”
Dit was een overtuiging die de Stichters, net als andere groepen in de 18e eeuw, waaronder verlichte christenen, rechtstreeks uitdaagden. Noch een wraakzuchtige God, noch de slingers en pijlen van buitensporige rijkdom stonden het streven van de mens naar tevredenheid in de weg. De wereld was vatbaar voor ons begrip en controle, en met vooruitziende blik en planning konden we er ons geluk in maken.
Een welwillende Schepper heeft gelachen om onze inspanningen om zowel in dit leven als in het volgende gelukkig te zijn.
Maar als religie het streven naar geluk onderschrijft, moeten mensen ervoor zorgen. Deze taak omvatte zowel een publieke als een private component. In feite vatten de Stichters de “wetenschap van de regering” op als wat John Adams “de wetenschap van sociaal geluk” noemde. Kortom, net zoals mensen het recht hebben om geluk na te streven, hebben regeringen de plicht om het te helpen veiligstellen.
Adams’ oude vriend en politieke vijand James Madison was het daar van harte mee eens. ‘Het einde van de regering’, verklaarde hij in Federalist nr. 62, was ‘het geluk van de mensen’.
De beste manier om dat geluk veilig te stellen, was door te beginnen met de veiligheid zelf. De Stichters associeerden geluk vaak met zekerheid, met het argument dat mensen beschermd moeten worden tegen wetteloosheid en anarchie, evenals tegen de tirannie en predatie van de machtigen, om te kunnen floreren in hun inherente rechten op zowel vrijheid als levensvreugde.
En hoe kan je er het beste van genieten? Het was grotendeels een particuliere onderneming – ieder voor zich. Maar de oprichters hadden er nog steeds sterke gedachten over. Aan de ene kant geloofden ze dat plezier gepaard ging met ‘het verwerven en bezitten van eigendom’. Ze stelden eigendom nooit gelijk aan het geluk zelf, maar zagen het ene als een middel voor het andere, en hadden daar gelijk in. Eigendom is niet alleen een buffer tegen tegenslag, maar wordt in de vorm van inkomen en vermogen geassocieerd met levensvreugde. Hoewel geld niet direct geluk kan kopen, ben je er gemiddeld gelukkiger mee dan zonder.
Moderne onderzoekers hebben ontdekt dat geld slechts een stukje is van de gelukspuzzel. De oprichters begrepen dit. “Waarin bestaat het geluk van een rationeel wezen?” vroeg Benjamin Franklin in 1732 in de Leather Apron Club, de discussiegroep op vrijdagavond die hij tientallen jaren leidde. “In het hebben van een gezonde geest, een gezond lichaam, voldoende van de benodigdheden en gemakken van het leven, samen met de gunst van God en de liefde van de mensheid.” Merk op dat hij zegt toereikendheid, nee te veel eten. En om de gunst van God en de liefde van de mensheid te winnen, moet men nadenken over goed doen, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen – voor familie, voor vrienden, voor de samenleving als geheel. Persoonlijk en sociaal geluk gaan eigenlijk hand in hand.
Het risico om dit alles te vergeten was er al vroeg. In de jaren 1830 waarschuwde de weergaloze waarnemer van de Amerikaanse democratie, de Franse aristocraat, historicus en filosoof Alexis de Tocqueville, in Democratie in Amerika dat hoewel “niemand harder kan werken om gelukkig te zijn”, Amerikanen voortdurend rusteloos lijken te midden van hun overvloed – en vaak een beetje verdrietig. Het gevaar, zoals hij het zag, was dat een voorliefde voor persoonlijke genoegens Amerikanen naar binnen dreigde te brengen, ze tegen elkaar op te zetten en op een dwaalspoor te brengen.
Sindsdien is de aandacht vaak op dit gevaar gevestigd, wat de voortdurende spanning in de Amerikaanse democratie tussen het nastreven van individueel geluk en het geluk van de mensen benadrukte. Misschien is deze spanning nog nooit zo groot geweest als nu, nu isolatie, ongelijkheid en sociale breuklijnen dagelijks in ons nieuws en leven voorkomen. Recente enquêtegegevens tonen aan dat de hoeveelheid tijd die Amerikanen doorbrengen met andere mensen, inclusief vrienden, afneemt. Het is moeilijk om sociaal te zijn, zelfs op sociale media, als je alleen bent.
Lees verder: Langdurige eenzaamheid kan u kwetsbaarder maken voor extremistische opvattingen
Er zijn geen gemakkelijke oplossingen. Maar het is nuttig om te onthouden dat de architecten van het land samen het privé- en het openbare geluk bedachten, dat wil zeggen dat de gezonde geest, het gezonde lichaam, de behoeften en het comfort van onze medeburgers net zo belangrijk zijn als die van onszelf.
Als we volledig gebruik willen maken van ons recht om niet alleen geluk na te jagen, maar het ook te verkrijgen, doen we er goed aan dit fundamentele inzicht in gedachten te houden.
Meer must-reads van TIME