Hoe voedselbanken omgaan met stijgende prijzen, lage donaties en andere behoeften: NPR

Op een hete maar zonnige ochtend in december haastte een groep van ongeveer 15 volwassenen zich om dozen groenten, ingeblikte soep en een halve liter melk in de kofferbak van hun auto’s te laden, die ze parkeerden bij een gemeenschapscentrum in Washington D.C. , gelijkstroom

“Het is nu gemakkelijk omdat de meesten van ons vanuit huis werken”, zegt Shami Elstein, een van de vrijwilligers die vrijdag haar dienst van twee uur blokkeerde.

Het waren thuisblijvende ouders – maar ook advocaten, professoren en federale werknemers – die vrijwilligerswerk deden bij het DC Food Project, een lokale non-profitorganisatie die K-12-studenten helpt om overdag maaltijden te krijgen en hun families te voorzien van verse producten en droge goederen. Lange weekenden en pauzes.

Om een ​​idee te krijgen van hoe het leven in de Amerikaanse economie er op dit moment uitziet, kijk eens naar non-profitorganisaties zoals het DC Food Project die afhankelijk zijn van donaties en vrijwilligers om mensen te voorzien van de meest elementaire menselijke behoeften, namelijk voedsel.

Inflatie heeft het voor mensen moeilijker gemaakt om geld te geven, en donaties gaan niet zo ver. Voor sommige organisaties betekent dit dat ze hen moeten voorzien, aangezien meer mensen die de stijgende voedselprijzen niet kunnen betalen, zich tot hen wenden voor hulp.

Een lichtpuntje is dat mensen in de post-pandemische werkwereld meer flexibiliteit hebben in hun schema’s om vrijwilligerswerk te doen. Maar zoals talloze bedrijven in het hele land, schieten sommige voedselbanken tekort.

Velen vinden het moeilijk om te doneren

“Tijdens Covid was iedereen hoopvol en wilde helpen als ze konden”, zegt Lucy LeBlois, 44, een van de oprichters van het voedselproject.

LeBlois, samen met mede-oprichters Alice McClellan en Katie DeGroft, startte de organisatie in 2018 en heeft deze tijdens de pandemie snel zien groeien.

“We konden net zo snel geld inzamelen als we het uitgeven.”

Fondsenwerving was dit jaar moeilijk.

“Voor velen is het moeilijker, zelfs voor degenen die hebben gedoneerd”, zei Leblois.

Voedselprijzen zijn gestegen als gevolg van inflatie en de beschikbaarheid van voedsel is moeilijk geworden. Volgens overheidsgegevens is de prijs van eieren dit jaar met bijna 50% gestegen.

“Als non-profitorganisatie staan ​​we voor deze uitdaging, maar we weten ook dat de gezinnen die we ondersteunen voor een dubbele uitdaging staan”, zei ze.

Die vrijdag was hun team van vrijwilligers van plan om voedsel te geven aan meer dan 600 gezinnen en senioren in de stad.

Brandend personeel, bijna geen eten meer

Kleinere voedselbanken hebben ook te maken met een grote vraag en stijgende voedselprijzen – en met uitgebrand personeel.

CAPI USA, een in Brooklyn gevestigde, in Minnesota gevestigde non-profitorganisatie die oorspronkelijk het Center for Asian and Pacific Islanders heette en zich nu richt op diensten voor immigranten en vluchtelingen, is een van hen.

CAPI, dat de voedselschappen beheert, is de enige leverancier van gekweekt voedsel in de staat. Ze richten zich op Aziatische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse voedingsgroepen, zegt Ekta Prakash, CEO.

“Dit voedsel is duur”, zegt Prakash, die het zijn missie maakt om verse producten te kopen voor CAPI-klanten. “Het is gemakkelijk om te zeggen dat je ingeblikt voedsel op de plank kunt zetten, maar het is niet gemakkelijk om te doen.”

CAPI geeft doorgaans $ 50.000 per jaar uit voor 400 pond voedsel, zei Prakash. Maar dit jaar, zei hij, hebben ze ongeveer $ 100.000 uitgegeven aan ongeveer dezelfde hoeveelheid voedsel, en ze hebben moeite om de groeiende vraag bij te houden.

‘Geen eten voor donderdag,’ zei hij.

Ze moesten de openingstijden van de voedselrekken verkorten en in het weekend op vrijdag sluiten.

Ook, terwijl mensen nog steeds voedsel doneren, zijn de financiële donaties van individuen en bedrijven vertraagd, zei Prakash. Ze hebben geld nodig om hun arbeid te betalen.

“Ons personeel brandt meer”, zei Prakash.

De nood is bijna net zo hoog als tijdens de ergste pandemie

Dit is waarschijnlijk het zwaarste vakantieseizoen dat Second Harvest of Silicon Valley tot nu toe heeft meegemaakt, zegt Leslie Bacho, uitvoerend directeur van de regionale voedselbank.

“De vraag die we in de gemeenschap zien, benadert het niveau dat we zagen op het hoogtepunt van de pandemie”, zei hij.

Aangezien de toename van de vraag tijdens de pandemie gepaard ging met banenverlies, was het tijdelijk, zei hij. De inflatie, die het land nu al een jaar teistert, was een ander verhaal.

“Iedereen is erg gespannen,” zei Bacho. “Zowel financieel, want ons netwerk is zwaar beschadigd, als ook emotioneel, gewoon in de noodhulpmodus.”

Om de stijgende melkprijs – bijna 15% jaar-op-jaar – tegen te gaan, geeft de voedselbank elk gezin nu een halve liter per doos. Het gaf een volle gallon.

“Ik probeer onze distributiesites te blijven bezoeken om mezelf eraan te herinneren waarom we dit doen”, zegt Bacho, die graag met vrijwilligers en donateurs omgaat.

“Ik heb geprobeerd mezelf te herinneren aan alle vreugde die er is omdat we allemaal druk aan het werk zijn.”