Onderzoek heeft aangetoond dat rokers van middelbare leeftijd veel meer kans hebben op verwarring en geheugenverlies dan niet-rokers, en de kans op cognitieve achteruitgang is kleiner voor mensen die gestopt zijn, zelfs recentelijk.
In de studie werd gekeken naar het verband tussen roken en cognitieve achteruitgang met behulp van een zelfrapportagevragenlijst van 1 vraag die individuen vroeg of ze vaker of erger geheugenverlies en/of verwarring ervoeren.
De resultaten bouwen voort op eerder onderzoek dat het verband tussen roken en de ziekte van Alzheimer bevestigde. Het is ook een verder bewijs dat stoppen met roken niet alleen gunstig is voor de cardiovasculaire en respiratoire gezondheid, maar ook voor de neurologische gezondheid.
De relatie die de onderzoekers vonden was het meest significant in de leeftijdsgroep van 45 tot 59 jaar, wat aangeeft dat stoppen in die levensfase de cognitieve gezondheid ten goede zou kunnen komen. Een vergelijkbaar verschil werd niet gevonden in de oudste leeftijdsgroep, wat zou kunnen betekenen dat eerder stoppen meer voordelen oplevert.
Gegevens voor het onderzoek waren afkomstig van de enquête van het Behavioral Risk Factor Monitoring System en stelden onderzoekers in staat om subjectieve metingen van cognitieve achteruitgang te vergelijken bij recente ex-rokers, huidige rokers en personen die jaren eerder waren gestopt met roken. De analyse bestond uit 136.018 mensen ouder dan 45 jaar en ongeveer 11% rapporteerde subjectieve cognitieve achteruitgang.
De prevalentie van subjectieve cognitieve achteruitgang bij rokers was bijna 1,9 keer hoger dan bij de niet-rokersgroep. De prevalentie bij personen die minder dan 10 jaar geleden stopten, was 1,5 keer hoger dan bij de groep niet-rokers. Personen die meer dan 10 jaar voor het onderzoek waren gestopt, hadden een prevalentie van subjectieve cognitieve achteruitgang die slechts iets hoger was dan bij niet-rokers.
Dit is een eenvoudige beoordeling die gemakkelijk op regelmatige basis kan worden uitgevoerd, en op een jongere leeftijd dan wanneer cognitieve achteruitgang gewoonlijk wordt gezien, die in aanmerking komt als een diagnose van de ziekte van Alzheimer of dementie. Het is geen uitgebreide vragenlijst, het is meer een persoonlijke indicatie van de cognitieve status om te bepalen of het individu het gevoel heeft dat hij niet meer zo mentaal scherp is als vroeger.
De onderzoekers zeggen dat het belangrijk is op te merken dat deze zelfgerapporteerde observaties niet kwalificeren als een diagnose of bevestigen dat een individu cognitieve achteruitgang ervaart buiten het normale verouderingsproces.
Foto door Jakob Owens op Unsplash
Wilt u onze afbeeldingen op uw site gebruiken? Klik met de rechtermuisknop op de afbeelding voor de insluitcode