Amanda Shelley zat in de wachtkamer van haar tandarts toen ze werd gebeld door de politie. Een plaatselijk tienermeisje is seksueel misbruikt en moet worden geëvalueerd.
Shelly, een verpleegster op het platteland van Eagle County, Colorado, ging naar haar auto en belde een telehealth-bedrijf om een afspraak te maken met een verpleegster voor seksueel geweld, of SANE. Verpleegkundige examinatoren hebben een uitgebreide training gevolgd in de zorg voor overlevenden van mishandeling en het verzamelen van bewijsmateriaal voor mogelijke vervolging.
Ongeveer een uur later ontmoette Shelley de patiënt bij Colorado Mountain Medical Urgent Care in het kleine stadje Avon. Ze gebruikte een tablet om een videoverbinding te maken met SANE, ongeveer 2000 mijl verderop, in New Hampshire.
De verpleegkundige op afstand gebruikt videotechnologie om met de patiënt te praten en Shelley door elke stap van een twee uur durend onderzoek te leiden. Een van die stappen was een colposcopie, waarbij Shelley een vergrootglas gebruikte om de vagina en de baarmoederhals nauwkeurig te onderzoeken. De verpleegster op afstand zag in realtime wat Shelley kon zien met behulp van een videocamera die op de machine was aangesloten.
De dienst, bekend als “teleSANE”, is nieuw in het ziekenhuis van Shelley. Voorheen werden patiënten met seksueel geweld geconfronteerd met bergen obstakels – letterlijk – wanneer ze voor behandeling naar een ziekenhuis in een andere provincie moesten reizen.
“We vragen ze om misschien door sneeuwpassen en verder te rijden [be there] drie tot vier uur voor dat examen en dan terug naar huis – het is ontmoedigend voor hen, ‘zei Shelley. “Ze willen het genezingsproces starten en naar huis gaan en douchen.”
Om dit scenario te voorkomen, worden de teleSANE-diensten over het hele land uitgebreid in landelijke, dunbevolkte gebieden. Onderzoek toont aan dat SANE-programma’s psychologische genezing bevorderen, uitgebreide gezondheidszorg bieden, professionele bewijsverzameling mogelijk maken en de kans op een succesvolle vervolging vergroten.
Jennifer Pierce-Weeks is de CEO van de International Association of Forensic Nurses, die de nationale normen en certificeringsprogramma’s voor verpleegkundigen voor aanranding heeft opgesteld. Ze zei dat elke overlevende van aanranding te maken heeft met gevolgen voor de gezondheid. Aanvallen kunnen lichamelijk letsel, seksueel overdraagbare aandoeningen, ongewenste zwangerschappen en mentale aandoeningen veroorzaken die kunnen leiden tot zelfmoordpogingen en drugs- en alcoholmisbruik.
“Als ze vanaf de voorkant worden geregeld, kunnen alle risico’s van deze dingen drastisch worden verminderd met de juiste interventie,” zei Pearce-Wicks.
Pierce-Weeks zei dat er geen uitgebreide nationale gegevens zijn over het aantal en de locatie van gezondheidswerkers met een SANE-opleiding. Maar ze zei dat studies aantonen dat er in het hele land een tekort is, vooral op het platteland.
Sommige landelijke ziekenhuizen hebben moeite om persoonlijke SANE-programma’s op te zetten of te onderhouden vanwege personeels- en financieringstekorten, zei Pierce-Wicks.
Verpleegkundige Lindy Miller heeft een standaardpakket voor het verzamelen van bewijsmateriaal voor aanranding dat wordt uitgedeeld door het South Dakota Department of Health. (Ariel Zionts/KHN)
Met behulp van vergroting en een fel licht stelt dit colposcopie-apparaat de zorgverlener in staat om de vagina en baarmoederhals nauwkeurig te onderzoeken. Camera streamt live-weergave naar verpleegkundige voor seksueel geweld op afstand. (Ariel Zionts/KHN)
Trainen kost geld en kost tijd. Als landelijke ziekenhuizen verpleegsters opleiden, hebben ze misschien nog steeds niet genoeg om 24 uur per dag dekking te bieden. En verpleegsters op het platteland kunnen hun vaardigheden niet zo vaak oefenen als degenen die in drukke stadsziekenhuizen werken.
Sommige ziekenhuizen zonder SANE-programma’s verwijzen overlevenden van aanranding naar elders omdat ze zich niet gekwalificeerd voelen om te helpen en niet altijd wettelijk verplicht zijn om uitgebreide behandeling en bewijsverzameling te bieden.
Avel eCare, gevestigd in Sioux Falls, South Dakota, levert sinds 1993 telegezondheidsdiensten. Onlangs heeft het bedrijf teleSANE aan zijn aanbod toegevoegd.
Avel biedt deze service aan 43 voornamelijk landelijke en kleine stadsziekenhuizen in vijf staten en breidt zich uit naar de Indiase gezondheidsdiensten in de Great Plains. Inheemse Amerikanen hebben te maken met hoge percentages aanranding en moeten mogelijk uren reizen voor behandeling als ze in een van de grote landelijke reservaten in de regio wonen.
Jen Canton, die het teleSANE-programma van Avel leidt, zei dat aankomst in een plaatselijk ziekenhuis en naar elders worden doorverwezen, verwoestend kan zijn voor overlevenden van seksueel geweld. “Je hebt zojuist potentieel de slechtste tijd van je leven doorgemaakt en dan moet je twee, drie uur reizen naar een andere faciliteit”, zei Canton. “Er is veel moed voor nodig om zelfs maar het eerste ziekenhuis binnen te lopen en te zeggen wat er met je is gebeurd en om hulp te vragen.”
Patiënten die zorg ontvangen in ziekenhuizen zonder SANE-programma’s, krijgen mogelijk geen trauma-geïnformeerde zorg die gericht is op het identificeren van bronnen van trauma, het bepalen hoe deze ervaringen de gezondheid van mensen kunnen beïnvloeden en het voorkomen van hertraumatisering van patiënten. Medewerkers van de afdeling spoedeisende hulp hebben mogelijk geen ervaring met interne beoordelingen of het verzamelen van bewijsmateriaal. Ze zijn mogelijk ook niet op de hoogte van de mogelijkheden van patiënten om de politie in te schakelen.
Patiënten die naar een tweede ziekenhuis reizen, kunnen moeite hebben met het regelen en betalen van vervoer of kinderopvang. Andere patiënten hebben niet de emotionele bandbreedte om de reis te maken en hun verhalen opnieuw te vertellen.
Daarom hebben sommige overlevenden, zoals Ada Sapp, geen examen.
Sapp, hoofd gezondheidszorg bij Colorado Mountain Medical, werd aangevallen voordat het ziekenhuissysteem met zijn SANE-programma begon. Ze was geschokt toen ze hoorde dat ze voor het examen 45 minuten naar een andere provincie zou moeten rijden. “Ik voelde me niet op mijn gemak om dit alleen te doen”, zei Sapp. “Dus mijn man moest met mij of een vriend mee. De logistiek maakte het onoverkomelijk.”
Sapp’s ervaring inspireerde haar om SANE-diensten naar Colorado Mountain Medical te brengen.
Shelly en verschillende andere verpleegkundigen in het ziekenhuissysteem hebben een SANE-training gevolgd, maar waarderen telezorgondersteuning van verpleegkundigen op afstand met meer ervaring. “We zijn een plattelandsgemeenschap en we doen dit niet elke dag”, zei Shelley. “Veel van mijn verpleegsters zouden erg angstig worden voor een examen, omdat ze er misschien al een paar maanden niet meer hebben gedaan.”
Een “tweede paar ogen” op afstand vergroot het vertrouwen van de verpleegkundige en is geruststellend voor patiënten, zei ze.
Avera Ziekenhuis St. Mary’s in Pierre, South Dakota, is onlangs teleSANE gaan gebruiken. Plattelandssteden, boerderijen en boerderijen omringen deze hoofdstad, waar ongeveer 14.000 mensen wonen. Het dichtstbijzijnde stedelijke gebied ligt op ongeveer drie uur rijden met de auto.
Een pauze nemend van een recente drukke ochtend op de Eerste Hulp, heeft verpleegster Lindy Miller de teleSANE mobiele kar en het colposcoopapparaat van Avel eCare uitgebracht. Ze haalde een dikke map met instructies en formulieren tevoorschijn en opende lades vol met wattenstaafjes, bewijsplaatjes, meetinstrumenten en ander forensisch materiaal.
“Je doet nooit twee keer hetzelfde examen”, zei Miller. “Alles wordt gedreven door wat de patiënt wil doen.”
Ze zei dat sommige patiënten misschien alleen medicijnen willen om zwangerschap en seksueel overdraagbare aandoeningen te voorkomen. Andere patiënten kiezen voor een lichamelijk onderzoek van top tot teen. En sommigen willen misschien dat ze forensisch bewijs verzamelt.
Federale en staatswetten bieden financiering om deze examens voor aanranding te betalen, maar sommige overlevenden worden aangeklaagd wegens hiaten in de wet en gebrek aan kennis van de regels. Een voorgestelde federale wet, de No Surprises for Survivors Act, zou enkele van deze hiaten opvullen.
SANE-programma’s, waaronder telehealth-versies gericht op plattelandsgemeenschappen, zullen zich naar verwachting in het hele land blijven uitbreiden.
President Joe Biden ondertekende vorig jaar een wetsvoorstel dat $ 30 miljoen opleverde om de SANE-diensten uit te breiden, met name degenen die telezorg gebruiken en landelijke, tribale en andere achtergestelde gemeenschappen bedienen. De wet vereist ook dat het ministerie van Justitie een website maakt met de locaties van de programma’s en mogelijkheden biedt om ze te starten.