Veel mensen die op straat leven in de wijk Kensington in Philadelphia – de grootste openluchtdrugsmarkt aan de oostkust – zijn volslagen verslaafden, openlijk snuivend, rokend of injecterend illegale drugs, gebogen over of naar beneden van kassa’s. Spuiten liggen op de trottoirs en de stank van urine bederft de lucht.
De problemen in de buurt gaan terug tot het begin van de jaren zeventig, toen de industrie vertrok en de drugshandel de kop opstak. Met elke nieuwe drugsgolf wordt de situatie somberder. Nu, met de komst van xylazine, een diergeneeskundig kalmerend middel, zetten nieuwe complicaties een toch al overbelast systeem onder druk.
“Alles is beschikbaar”, zegt Dave Malloy, een oude maatschappelijk werker in Philadelphia die werkt met mobiele apparaten in Kensington en rond de stad.
Dealers gebruiken xylazine, dat niet wordt gereguleerd door de federale overheid en goedkoop is, om fentanyl te snijden, een synthetische opioïde die tot 50 keer sterker is dan heroïne. De straatnaam voor xylazine is “tranq” en fentanyl versneden met xylazine is “tranq dope”. Gemengd met het medicijn versterkt xylazine de high van fentanyl of heroïne en verlengt deze.
Maar het heeft ook ernstige gevolgen voor de gezondheid: het laat gebruikers achter met niet-genezende, necrotische zweren omdat xylazine de bloedstroom door huidweefsel beperkt. Omdat xylazine meer een kalmerend middel is dan een verdovend middel, reageren overdosissen van verdovende middelen niet zo goed op het gebruikelijke tegengif – naloxon – dat alleen de effecten van de laatste omkeert.
Xylazine verspreidt zich volgens de Drug Enforcement Administration al minstens tien jaar over het land, beginnend in het noordoosten en vervolgens naar het zuiden en westen. Het bleek ook gemakkelijk voor kwaadwillenden op zee om grote hoeveelheden te produceren, verkopen en verzenden, om het uiteindelijk naar de VS te verschepen, waar het vaak per koeriersdienst circuleert.
Xylazine werd voor het eerst ontdekt in Philadelphia in 2006 en werd tegen 2021 aangetroffen in 90% van de straatmonsters van opioïden in de stad. Omdat de testprocedures tijdens autopsies van staat tot staat sterk verschillen, bestaan er volgens de DEA geen uitgebreide gegevens over xylazine-positieve sterfgevallen door een overdosis.
Hier in Kensington worden de resultaten getoond. Uitgemergelde gebruikers lopen over straat met necrotische wonden aan hun benen, armen en handen, die soms tot op het bot reiken.
Pogingen om deze zweren te behandelen worden bemoeilijkt door de vernauwing van bloedvaten die xylazine veroorzaakt, evenals de uitdroging en onhygiënische leefomstandigheden die veel gebruikers ervaren terwijl ze dakloos zijn, zei Silvana Mazzella, associate executive director van de volksgezondheidsorganisatie met non-profit Prevention Point Philadelphia, een groep die diensten levert die bekend staan als schadebeperking.
Stephanie Clipp, een wondzorgverpleegkundige die actief is op het gebied van schadebeperking in Kensington, zei dat ze mensen heeft gezien die “letterlijk leven met wat er nog over is van hun ledematen – wat ze duidelijk moeten worden geamputeerd”.
Fatale overdoses nemen toe als gevolg van xylazine-resistentie tegen naloxon. Wanneer de ademhaling wordt onderdrukt door sedatie, bestaat de behandeling uit reanimatie en overbrenging naar een ziekenhuis voor plaatsing van een beademingsapparaat. “We moeten mensen lang genoeg in leven houden om ze te behandelen, en dat ziet er hier elke dag anders uit”, zei Klipp.
Als de patiënt het ziekenhuis bereikt, wordt de aandacht gericht op het acuut ontwennen van het kalmeringsmiddel, wat gevaarlijk is. Er is weinig of geen onderzoek naar hoe xylazine bij mensen werkt.
Melanie Beddis leeft al zo’n vijf jaar met haar verslaving op en van de straat in Kensington. Ze herinnert zich de detox-cyclus van heroïne cold turkey. Het was vreselijk, maar meestal kon ze na ongeveer drie dagen van pijn, koude rillingen en braken ‘het eten binnenhouden en waarschijnlijk slapen’. Tranq-doping zette dat idee op zijn kop, zei Bedis, nu directeur van programma’s voor Savage Sisters Recovery, dat huisvesting, outreach en schadebeperking in Kensington biedt.
Ze herinnerde zich dat toen ze dit brouwsel in de gevangenis probeerde te trappen, ze ongeveer drie weken niet kon eten of slapen.
Er is geen duidelijke formule voor wat werkt om te helpen bij het ontgiften van opiaten gemengd met xylazine.
“We hebben een recept nodig dat werkt”, zegt dr. Jeanmarie Perrone, oprichter en directeur van het Penn Medicine Center for Addiction Medicine and Policy.
Perrone zei dat ze eerst de ontwenning van opioïden behandelt en daarna, als de patiënt zich nog steeds ongemakkelijk voelt, vaak clonidine gebruikt, een bloeddrukmedicatie die ook angst vermindert. Andere artsen hebben gabapentine geprobeerd, een anticonvulsivum dat soms wordt gebruikt bij angst.
Methadon, een medicijn tegen opioïdengebruik dat de effecten van opioïden afzwakt en kan worden gebruikt om pijn te beheersen, lijkt ook mensen te helpen ontwenningsverschijnselen te verminderen.
In het ziekenhuis, nadat een patiënt is gestabiliseerd, kan xylazine-wondzorg een prioriteit zijn. Dit kan variëren van reiniging of debridement tot behandeling met antibiotica – soms intraveneus gedurende periodes, lange weken – tot amputatie.
Philadelphia heeft onlangs aangekondigd dat het mobiele wondzorg lanceert als onderdeel van het uitgavenplan voor opioïden, in de hoop dat het het xylazine-probleem zal helpen oplossen.
De beste wondzorg die straatprofessionals kunnen doen, is wonden reinigen en verzorgen, voorraden verstrekken, mensen adviseren niet in wonden te injecteren en behandeling in een medische setting aanbevelen, zei Klipp. Maar veel mensen raken verdwaald in de cyclus van verslaving en volgen die niet.
Terwijl heroïne een periode van zes tot acht uur heeft voordat de gebruiker weer een trekje nodig heeft, is het kalmeringsmiddel binnen drie of vier uur uitgewerkt, schatte Malloy. “Het is de belangrijkste reden waarom mensen niet de juiste medische zorg krijgen”, zei hij. “Ze kunnen niet lang genoeg op de eerste hulp zitten.”
Hoewel de resulterende zweren meestal erg pijnlijk zijn, zijn artsen terughoudend om gebruikers sterke pijnstillers te geven. “Veel doktoren zien dit als een zoektocht naar medicijnen in plaats van wat mensen doormaken,” zei Bedis.
Ondertussen zei Jerry Daly, uitvoerend directeur van de lokale afdeling van een subsidieprogramma van het Office of National Drug Control Policy, dat gezondheidsfunctionarissen en wetshandhavers de xylazine-toeleveringsketen moeten aanpakken en erachter moeten komen dat de zwendelbedrijven die xylazine maken zijn “letterlijk profiteren van het leven en de lichamen van mensen.”