niedereen die de bosbrand in Californië in 2018, bekend als de Camp Fire, heeft meegemaakt, zal het waarschijnlijk nooit vergeten. Het vuur, aangewakkerd door een beschadigde elektriciteitsleiding in Butte County, in het noordelijke deel van de staat, woedde 17 dagen lang, van 8 tot 25 november, en verbrandde 240 vierkante mijl. land, vernietigde meer dan 18.000 huizen en eiste 85 levens. Hoe dan ook, het kampvuur was een traumatische gebeurtenis voor degenen die het hebben meegemaakt. Nu, een nieuw artikel gepubliceerd in PLOS-klimaatjuist heeft bepaald hoe was traumatisch voor overlevenden en bood nieuw inzicht in de psychologische kosten op lange termijn van extreme klimaatgebeurtenissen.
De studie, geleid door een team van onderzoekers van de University of California, San Diego (UCSD), was gebaseerd op enquêtes onder 75 volwassenen die in 2019 en 2020 werden uitgevoerd – zes tot twaalf maanden nadat de kampbrand uitbrak. Achtenveertig van de proefpersonen woonden in het gebied van Noord-Californië in of rond Butte; nog eens 27, geselecteerd als controlegroep, woonden in de omgeving van San Diego. Van de 48 uit Butte County werden er 27 rechtstreeks blootgesteld aan het vuur – hun land of huis werd beschadigd of verwoest door de vlammen; de overige 21 werden indirect blootgesteld – ze meldden dat ze wisten dat een vriend of familielid een huis of eigendom had verloren. De 27 leden van de controlegroep waren volledig onbelicht.
Onderzoekers hebben ontdekt dat blootstelling – zelfs indirecte blootstelling – aan klimaattrauma langetermijneffecten heeft op de geestelijke gezondheid in de vorm van zowel depressie als angst. Bovendien werd het vermogen om zich te concentreren en cognitieve taken uit te voeren negatief beïnvloed; beide reeksen resultaten voegen een ander element toe aan de toenemende kosten van klimaatverandering voor de gezondheid en het welzijn van de wereldbevolking.
De onderzoekers begonnen hun werk door alle 75 proefpersonen een standaard screeningvraag voor posttraumatische stressstoornis (PTSS) te laten beantwoorden: “Ben je onlangs gestoord door een ervaring uit het verleden waardoor je dacht dat je gewond zou raken of gedood zou worden.” waren “helemaal niet bezorgd”, “een beetje bezorgd” en “zeer bezorgd”. Van degenen die direct aan het vuur werden blootgesteld, antwoordde 67% dat ze weinig of veel werden gestoord, vergeleken met 14% van de indirect blootgestelde groep en 0% van degenen die niet werden blootgesteld.
Dezelfde proefpersonen vulden vervolgens twee uitgebreidere vragenlijsten in om depressie en angst te meten. De depressie-enquête stelde hen 10 vragen, waaronder of ze de afgelopen twee weken weinig interesse of plezier hadden om dingen te doen; je voelde je depressief of hopeloos; had moeite zich te concentreren; en waren chronisch moe of hadden weinig energie. De angstenquête stelt vragen zoals of proefpersonen zich angstig, nerveus of gespannen voelen; niet in staat om angst te stoppen of te beheersen; en ze waren zo rusteloos dat het moeilijk was om stil te zitten. In beide enquêtes waren de vier mogelijke antwoorden ‘helemaal niet’, ‘een paar dagen’, ‘meer dan de helft van de dagen’ en ‘bijna elke dag’. De tests werden vervolgens gescoord op een schaal van 1 tot 27, waarbij een score van 1 tot 4 minimale depressie of angst aangeeft; vijf tot negen, duidend op milde gevallen van de aandoeningen; 10 tot 15 duiden op matige gevallen; en 15 of meer kwalificeerden zich als ernstig.
De resultaten waren verbluffend. Degenen die direct aan het vuur werden blootgesteld, scoorden gemiddeld 10,1 voor angst en 8,9 voor depressie, vergeleken met 9,7 en 11,8 voor degenen die indirect werden blootgesteld, en slechts 3, 2 en 2,6 voor degenen die helemaal niet werden blootgesteld. De resultaten waren bijzonder opmerkelijk omdat zowel direct als indirect blootgestelde mensen min of meer hetzelfde scoorden op zowel de depressie- als de angstschaal – waarbij de indirect blootgestelde mensen zelfs hoger scoorden op depressie, wat suggereert dat secundaire blootstelling aan klimaatrampen zo erg kan zijn als of erger dan uit de eerste hand.
“Over het algemeen”, zegt Jyoti Mishra, een UCSD-neurowetenschapper en co-auteur van het rapport, “waren depressie en angst anderhalf tot drie keer vaker voor bij de direct en indirect blootgestelde groep in vergelijking met de niet-blootgestelde.”
De bevindingen van de nieuwe studie dragen bij aan een groeiend oeuvre dat de psychologische impact van extreme klimaatgebeurtenissen laat zien. Eerdere onderzoeken in tijdschriften Lancet Psychiatrie en Psychiatrische diensten toonde nadelige effecten op de geestelijke gezondheid van overlevenden van de orkaan. Een studie uit 2021 van Mishra et al toonde ook hogere percentages PTSS onder 725 overlevenden van kampvuur.
De bevindingen op het gebied van depressie en angst in de nieuwe studie waren op zich al verontrustend. Maar de onderzoekers gingen verder en bestudeerden de hersenfunctie van de drie groepen. De proefpersonen werden uitgerust met elektro-encefalogram (EEG) -arrays terwijl ze een reeks van vier games op het scherm speelden die waren ontworpen om hun geheugen te meten, evenals hun vermogen om selectieve aandacht te schenken, afleiding weg te filteren, emoties te verwerken en meer. Proefpersonen presteerden goed op alle tests, behalve één, de test die was ontworpen om het vermogen te meten om afleidingen weg te filteren.
Dit spel, Middle Fish genaamd, hield in dat proefpersonen een afbeelding van een school vissen lieten zien met een duidelijk in het midden. De middelste vis keek naar links of rechts, terwijl de flankerende vissen waren gerangschikt, sommige naar de ene kant gericht en andere naar de andere kant. De proefpersonen hadden één seconde de tijd om in de richting van de middelste vis te klikken terwijl ze de flankerende vis negeerden – een moeilijkere taak dan het klinkt gezien de opzettelijke afleiders en het korte tijdsbestek. Hier was een merkbaar verschil tussen de groepen. Ter vergelijking werd de score van de niet-blootgestelde controlegroep geregistreerd als 1,0; de indirect blootgestelde groep presteerde slechter met een score van 0,8, terwijl de direct blootgestelde groep slechts 0,6 woog.
“Flankervissen verstoren uw verwerking”, zegt Mishra. “De direct en indirect blootgestelde groepen waren gevoeliger voor deze afleidingen.”
De EEG-metingen onthulden een andere dimensie aan de testresultaten. Over het algemeen geldt: hoe lager de scores van de direct blootgestelde proefpersonen, hoe groter de activiteit in de frontale en pariëtale hersengebieden, wat aangeeft dat ze meer moeite deden om het spel goed te krijgen, maar nog steeds slechter presteerden dan de niet-blootgestelde groep.
“Vooral de direct blootgestelde groep oefende ongeveer 20 procent meer inspanning uit dan de andere twee groepen”, zegt Mishra.
Zoals de auteurs van het artikel in een verklaring bij de release toevoegen: “Ons onderzoek toont aan dat klimaattrauma cognitieve en hersenfuncties kan beïnvloeden, met name met betrekking tot de verwerking van afleiding.” Hoewel de onderzoekers de bijwerkingen van deze bevinding niet hebben gemeten, verminderde het vermogen om het wegfilteren van afleidingen kan een negatieve invloed hebben op het werk, de zorg voor kinderen en andere activiteiten die zorgvuldige aandacht vereisen, zoals autorijden of het bedienen van machines.
De effectiviteit van videogames doet er op zich nauwelijks toe als het gaat om het leed dat mensen ervaren op het pad van bosbranden en andere extreme gebeurtenissen zoals orkanen en overstromingen. Maar de studie toont aan dat de posttraumatische effecten van klimaatverandering reëel zijn en onderdeel zouden moeten worden van het denken als het gaat om het reguleren van klimaatveranderende activiteiten en het verlenen van geestelijke gezondheidszorg aan overlevenden van klimaatgerelateerde rampen.
“Onze studie is een eerste stap in de richting van het kwantificeren van deze effecten”, zegt Mishra. “We moeten dit in gedachten houden als we nadenken over de oplossingen die we zullen creëren voor onze gemeenschappen en de impact van deze gebeurtenissen op de mensen die in de getroffen gebieden wonen.”
Meer must-reads van TIME