Max Hamilton ontdekte kort na Thanksgiving dat zijn kamergenoot was blootgesteld aan het coronavirus. De terreur zette in, en toen deden de symptomen dat ook. Omdat ze voorzichtig wilde zijn, testte ze voortdurend en bleef ze gemaskerd in alle gemeenschappelijke ruimtes van het huis. Maar na drie negatieve sneltesten op rij hadden zij en Hamilton het gevoel dat het ergste voorbij was. Ze konden op zijn minst veilig kletsen aan de keukentafel, toch?
Vergist. Meer dan een week later kwam er eindelijk een tweede lijn uit een andere test: helder, roze, positief. Vijf dagen later was ook Hamilton positief getest. Dit was zijn tweede aanval van COVID sinds het begin van de pandemie en hij voelde zich niet zo lekker. Afgezien van congestie en vermoeidheid was hij “gewoon echt gefrustreerd”, vertelde hij me. Hij had het gevoel dat ze alles goed deden. “Als we geen idee hebben of iemand COVID heeft, hoe moeten we het dan vermijden?” Nu heeft hij een andere kijk op sneltesten: het zijn geen garanties. Als hij en zijn kamergenoot terugkeren van kerst- en nieuwjaarsvakanties, zei hij, zullen ze uit de buurt blijven van vrienden die symptomen vertonen.
Hamilton en zijn kamergenoot zijn slechts twee van de velen die onrecht zijn aangedaan door de stroomversnelling. Sinds de oprichting van Omicron lijken om de een of andere reden vaker fout-negatieven op te duiken. Hierdoor blijven mensen vastzitten terwijl ze proberen uit te vinden wanneer en of ze moeten vertrouwen op de eenvoudigste en gemakkelijkste manier om hun COVID-status te controleren. Op dit punt steken zelfs degenen die in de gezondheidszorg werken hun hand op. Alex Meshkin, de algemeen directeur van het medische laboratorium van Flow Health, vertelde me dat hij de eerste twee jaar van de pandemie zich zorgvuldig had vermomd in sociale situaties en anderen had gevraagd zich te laten testen voordat hij hem ontmoette. Toen werd hij ziek met COVID kort nadat hij een vriendin had bezocht die niet dacht dat ze ziek was. Het bleek dat hij alleen een snelle test had gedaan. “Dit is mijn geweldige persoonlijke ervaring,” vertelde Meshkin me. Zijn afhaalmaaltijd? “Ik vertrouw de antigeentest helemaal niet.”
Het is misschien wat extreem. Snelle antigeentesten werken nog steeds en het probleem van vertraagde positiviteit is al eeuwen bekend. In feite zijn de tests nu net zo effectief in het detecteren van het SARS-CoV-2-virus als ooit tevoren, vertelde Susan Butler-Wu, een klinisch microbioloog aan de Keck School of Medicine van de University of Southern California. Hun detectielimiet – de laagste hoeveelheid viraal antigeen die op betrouwbare wijze als een positief resultaat zal worden geregistreerd – is niet echt veranderd sinds er nieuwe varianten zijn verschenen. Tegelijkertijd lijken de Omicron-variant en zijn uitlopers er langer over te doen nadat infectie die hoeveelheid virus in de neus begint op te bouwen, zegt Wilbur Lam, een professor in kindergeneeskunde en biomedische technologie aan de Emory University, die ook een van de belangrijkste onderzoekers is. het evalueren van COVID-diagnosetests voor de federale overheid. Lam vertelde me dat deze vertraging tussen ziek worden en het bereiken van de minimaal detecteerbare concentratie van het virale antigeen zou kunnen bijdragen aan de toename van fout-negatieve resultaten.
Dit probleem zal waarschijnlijk niet snel worden opgelost. Dezelfde basistechnologie achter COVID-sneltesten, “laterale stroming” genaamd, bestaat al jaren; het wordt zelfs gebruikt voor standaard zwangerschapstesten, vertelde Emily Landon, een arts voor infectieziekten aan de Universiteit van Chicago. Oliver Keppler, een virologieonderzoeker aan de Ludwig Maximilian Universiteit van München die betrokken was bij een onderzoek waarin de prestaties van sneltesten tussen varianten werden vergeleken, zegt dat er echt geen manier is om de tests aan te passen om gevoeliger te zijn voor nieuwere varianten. “Conceptueel kunnen we weinig doen.” In de tussentijd, vertelde hij me, moeten we accepteren dat “op de eerste twee dagen van infectie met Omicron de antigeentesten gemiddeld erg slecht zijn.”
Natuurlijk zouden Hamilton (en zijn huisgenoot) erop wijzen dat tests meerdere dagen kunnen mislukken na symptomen beginnen. Daarom aarzelen hij en de anderen om ze weer te vertrouwen. “Het gaat niet alleen om het nut of de nauwkeurigheid van de test. Het gaat ook om de bereidheid om je te laten testen,’ vertelde Ng Qin Xiang, een preventieve geneeskunde-resident in het Singapore General Hospital die betrokken was bij een onderzoek naar de prestaties van snelle antigeentests. “Zelfs binnen mijn vriendenkring blijven veel mensen, wanneer ze luchtwegklachten hebben, thuis en rusten”, zei ze. Ze zien het nut van testen gewoon niet in.
Landon heeft onlangs voor het eerst sinds het begin van de pandemie COVID opgelopen. Toen haar zoon thuiskwam met het virus, besloot hij zijn eigen experiment uit te voeren. Hij hield zijn stroomversnellingen bij, testte elke 12 uur en nam zelfs foto’s als bewijs. Zijn symptomen begonnen op vrijdagavond en zijn eerste test was negatief. Zo was het zaterdagochtend. Op zaterdagavond begon er echter een vage lijn te verschijnen en de volgende ochtend, 36 uur na het begin van de symptomen, was de tweede lijn donker. Haar advies voor degenen die het meest nauwkeurige resultaat willen en niet zoveel tests over hebben, is om te wachten tot je twee dagen geen symptomen hebt gehad voordat je gaat testen. Wat als u bent blootgesteld, symptomen heeft en slechts één test hebt ondergaan? “Je hoeft je zelfs geen zorgen te maken. Je hebt waarschijnlijk COVID.”